Misja Hachibi

Tuż po powrocie z misji Shukaku odrazu postanowiłem się położyć i odpocząć trochę. Momentalnie zasnąłem jednak mój sen był niespokojny bo ciągle myślałem o Hachibim. Przez sen widziałem wizję siebie gdy demon zostaje pieczętowany we mnie. W końcu obudziłem się i postanowiłem natychmiast wyruszyć na misję.
Zabrałem najpotrzebniejsze rzeczy, czyli shirukeny, kunaie itp. Wypadłem z domu jak oszalały i ruszyłem gościńcem do lasu Osaka. Podczas wędrówki rozmyślałem jak mam pokonać olbrzyma tymbardziej, że najprawdopodobniej będzie on władał genjutsu i zwykły oddział nie poradzi sobie z nim. Przypomniałem sobie czasy kiedy należałem do ANBU i tam poznałem paru shinobi, którzy specjalizowali się w tych technikach, więc poszłem w strone ich obozu. Na początku mnie nie poznali jednak po chwili serdecznie przywitaliśmy się i powiedziałem im o co mi chodzi. Początkowo nie chcieli nigdzie iść jednak gdy pokazałem każdemu szkatułke złota to od razu stracili wątpliwości. Powiedzieli mi, że będą na miejscu za jakiś czas. Ruszyłem więc samotnie w dalszą drogę. Niedługo potem w oddali mijając wioskę ukrytgo piasku zauważyłem znajomą postać. Był to HokanMarun. a właściwie teraz Kazekage. Przywitałem się z nim mając na uwagę szacunek godny przywódcy wioski. Po krótkiej wymianie zdań postanowił wyruszyć ze mną aby spłacić dług jakim było wyruszenie na misję Shukaku. Dwa dni później byliśmy już w lesie Osaka. Przedzieraliśmy się przez gęsto zarośnięte tereny podziwiając tajemniaczość tego obiektu. Nagle jakby z podziemi wyrósł starzec, którego spotkałem aby dowiedzieć się czegoś o Hachibim. Uśmięchnął się lekko i powiedział, że bezinteresownie pomorze mi w schwytaniu demona. Niedaleko później rozbiliśmy obóź, a wkrótce potem dołączyli członkowie ANBU, jednak trzymali się zdystansem od naszego siedliska.
Tak więc czekamy aż pojawi się Hachibi.

Jako że jestem osoboą która nie śpi w nocy strzegę tego co się dzieje w około. Domyślam się że demon ma ogromną moc i pokonanie go będzie niewiarygodnie trudne. Nagle w lesie usłyszałem ogromny hałas. I mgła spowiła cały teren na którym byliśmy. używam techniki Daisan no me i spoglądam trzecim okiem co się dzieje ponad drzewami. Zauważłem sylwetke ogromnego stwora. Nigdy czegoś tak dużego nie widziałem. Poderwałem wszystkich do działania. Aktywuje Suna no yori oraz oraz Suna no tale. Jako że demon nas nie zobaczył spętałem go piaskiem techniką Sabaku Kyuu. Widziałem że nie spodziewał się aktaku więc nie czekałem na reakcje. Użyłem Ryuusa Bakuryu na las. Teraz już stopy demona były mocno spętane więc teraz czas na ruch madary i jego dróżyny.

Widząc lekką dezorientacje demona, proszę Kazekage aby umiusł mnie jak najwyżej tak abym stanął mniej więcej na wysokości głów Hachibiego. Gdy znalazłem się na odpowiedniej wysokości, a gdy nie byłem już widoczny z ziemi użyłem jutsu: Tajiu Kage Bunshin no Jutsu, tysiące mojich klonów otoczyło mojego wroga. Zanim zaczęły spadać użyły jutsu Housenka [Katon]. Setki tysięcy ogników ruszło w stronę demona a tuż przed zdeżeniem zamieniły się w wybuchowe kunaje. Oddział ANBU również postał wybuchowe ataki w stronę potwora.
Chwilę potem olbrzymi wybuch wstrząsnał ziemią tak, że drgania były odczywalnew promieniu 500 km. Podmuch powietrza zdmuchnął mnie z piasku, który mnie trzymał, ponieważ nie było mnie widać z ziemi Hokan nie wiedział, że spadam, więc czekać mnie miał straszny los. Jednak 4 m nad ziemią poczułem jakbym spadł na tysiące poduszek i okazałosię, że bystrośc oczu Kazekage uratowała mnie przed niuchronną śmiercią. Przez dym spowodowany wybuchem nie było widać demona. Pochwili na ziemi równieżnic nie było widać bo klony spadły i wszędzie było słychać tradycyjne PUF.

Jednakże atak był bardzo potężny demon nie dał za wygraną. Uwolnił się z piaskowej pułapki i odskoczył na ogromną wyskokość. Widać byłe że był wściekły. Zebrał jakąś energie w ustach i wystrzelił ogromny promień w naszą stronę. Byłem zaskoczony jego potęgą, ale nie straciłem opanowania i odskoczyłem najdalej jak się dało i w miare możliwości zasłoniłem wszystkich piaskiem. Teraz to ja się wkurzyłem. Bestia spadłą na ziemie. Wzniosłem ręce do góry i i ogromna ilosć piasku poleciała w stronę demona. Hachibi odskoczył lecz piasek czym prędzej powędrował za nim. Połączyłem cały piasek w jednolitą całość i zaraz miało dojść do zderzenia z demonem. Wiedziałem, że wypuści promień więc szybko rozproszyłem piasek który trafił jednak w demona. Siła uderzenia nie byłą tak silna jak połączony cały piasek, ale trafiła oplotła go i razem z nim zaczęła spadać w dół z ogromną prędkością. Rozległ się wielki huk, a ja byłem już dość mocno zmęczony. Aktywowałem więc drugi poziom Shukaku i połowa mojego ciała zdominował piaskowy demon.
-"Madara zrób coś bo długo tak nie wytrzymam!"

Widzę, ze potwór jest poważnie zraniony ale zarazem wściekły. Miałem zamiar użyć jakiegoś jutsu jednak widzę, że do walki przyłącza się staruszek, nagle oczy zapaliły mu się niebieskim światłem, a demon zaczął wić się w agonii. Chciałem coś powiedzieć lecz gdy starzec zwrócił na mnie wzrok, zesztywniałem i nie mogłem się ruszyć. Mogłem tylko się patrzyć na konwulsje Hachibiego. Potem wykonał pieczęcie i z każdego palca prawej ręki wyleciała cienka smuga najprawdopodobniej charakteryzujące żywioły. Najpierw ruszał kciukiem a potężny wiatr udeżył w demona, następnie palcem wskazującym a ogień rosprzestrzeniał się po ciele demona. Ruszając palcem środkowych potwór otrzymał potężną salwę błotnych kul o średnicy mniej więcej 3 m.
Po poruszeniu palcem serdecznym potężna fala wody udeżyła na jedną z głów hachibiego. Ostatni palec odpowiadał żywiołowi lodu i kolejna głowa została zamrożona. Pięć z ośmiu głów zwisało bezwładnie i starzec postanowił zapieczętować demona w sobie. Jedank wyraźnie się pośpieszył bo otrzymał potężny cios smugą wydobytą z paszczy demona i upadł tracąc przytomność. Ja odzyskałem władze w ciele i użyłem pięciu Gokakyu no Jutsu pod rząd. Kolejna głowa opadła bezwładnie. Liczę na to, że oddział ANBU coś zrobi, albo Hokan w całości zmieni się w shukaku bo ja muszę przez chwilę generować chakrę w sobie aby użyć nowego potężnego jutsu.

Zostały jeszcze dwie głowy więc oddział ANBU rzucił się na jedną, zaś ja na drugą. Jako że połowa mnie była zdominowana przez piasek wydłurzyłem piaskową łape i uderzyłem demona. Sktecznie oszołomiłem ostatnią głowę. Następnie, aby starzec nie stawiał oporów zacieśniłem go techniką Sabaku kyuu, ale nie mialem na celu go zabić chociaż demon wyraźnie mnie do tego zmuszał. Aktywowałem trzeci poziam Shukaku i całe moje ciało było już tylko miniaturką demona. Urzyłem techniki Suna Shigure i piach powoli zasypywał Hachibiego aż całość już była tylko młynkiem. Wiem że już właściwie nie mam chakry więc wykonałem dość nieskuteczne Sabaku SouSou. Czekam teraz już tylko na ostateczny atak Madary. Sam zaś opanowuje Shukaku i zciągam z siebie piaskowy pancerz.

Widząc bezradność demona, aktywuje w prawej ręce Chidori a nasępnie w ustach tworzę małą kulę ognia. Pomomi jej rozmiarów ogień był tam bardzo zkondensowany. Wyplałem ognik na Chidori i obie techniki się zmieszała. zamiast tylko piorunami technika również rozbłyskiwała ogniem. Lewą ręku wyjąłem Kusanagi i użyłem pieczęci techniki z prawej ręki na mieczu. Nauczenie się wykonywania pieczęci bez używania rąk zajęło mi parę miesiący ale opłacało się bo zagranie jakie miałem wykonać było bardzo efektowne i efektywne. Kusanagi rozbłysł zywym ogniem o w około miatały pionuny. Sam miecz stał się bardzo ciężki, ale udało mi się nim machnąć, co spowodowało, że smucha ognia z piorunami powędrowała w stronę demona. Już po chwili było po wszystkim.
"To koniec"-powiedziałem
Nagle staruszek się ocknął i z szacunkiem w oczach powiedział, że zapieczętuje demona we mnie, jako iż jestem godzień posiadania Kusanagi i Hachibi. Po wykonaniu pieczęci i para minutach pieczętowania olbrzyma stałem się Jinchiruki. Nagle przestałem odczuwać zmęczenie, co więcej czułem olbrzymią moc przepływającą przeze mnie.
Poczułek kłucie w klatce piersiowej a po chwili moje ciało zaczęło się zmieniać. Aktywował mi się Sharingan i do jednej łezki dołączyły jeszcze dwie. Na dodatek otrzymałem jeden obręb wokół źrenic (co wyglądało jak skrzyżowanie Sharingana i oczu Peina).
Na rękach wymalowały się czarne linie, najprawdopodobniej pieczęcie.
Wstałem odwóciłem się do towarzyszy i podziękowałem im. HokanMarun był już pod normalną postacią, ale zachwiał się i uał na jedno kolano. Pomogłem mu wstać i oparłem go o siebie. Rezejżałem się; członkowie ANBU już wuruszyli w drogę powrotną, ale ździwiło mnie zniknięcie staruszka. Poczekałem chwilę czekając czy się pojawi jednak nie ukazał się więc powiedziałem do Kazekage:
"Ruszajmy"